قونیه 2

از درب شرقی وارد میشوید. 

عشق جز دولت و عنایت نیست/ جز گشاد دل و هدایت نیست 

هرکه را پرغم و ترش دیدی/ نیست عاشق و زان ولایت نیست. 

چهار سالن دارد. و به به صورت U چپه قرار گرفته  

سالن اول:‌ روی سقف اسامی الله محمد ابوبکر عمر عثمان علی حسن حسین نوشته شده است. سقف فاقد تزیینات است. 

روی دیوارها چند تابلو که بعضی اهدایی و تعدادی هم از سوی دراویش خوش خط و باذوق طراحی شده است و مربوط به سالهای دور میباشد،نصب شده است. 

در تختگاهی هایی که در دل دیوارهاست مقابر تعدادی از شاگردان مولاناست.البته سمت چپ ما. 

سالن دوم:‌ سالن اصلی مقبره است. سمت راست (سمت قبله) دو قبر بزرگ یکی مولانا و دیگری پدر او قرار دارد. قبر مولوی پشت قبر پدرش قرار گرفته و روی سنگ قبرها پارچه های سبز رنگ و در سمت سر میت، دستار (عمامه) مخصوص او گذاشته شده است. 

سقف این قسمت مشابه سقف قبلی است و در گوشه های آن کلمات هوالباقی، هو الرحمن و... نوشته شده است. 

تابلوهایی با عنوان یاحضرت مولانا به خط نستعلیق فارسی،‌ یا حضرت مولانا محمد جلال الدین با خط نسخ و ترکیبی و... نصب شده است. 

در کنار قبر مولانا قبر چلبی، حسام الدین و چند تن دیگر قرار دارد. 

به فارسی نوشته ای به این شرح: 

کعبه العشاق باشد این مقام/هر که ناکس آمد اینجا شد تمام. 

سالن سوم:‌ سالن عجیبی است. روی سقف (زیر گنبد دایره ای که لوستر آویزان میکنند) با خط نسخ ترکیبی نوشته شده است الله والی التوفیق/ نعم المولی و نعم الرفیق 

روی دیواره های زیر گنبد از سمت قبله به ترتیب کلمات الله محمد (بالا) زین العابدین - صادق (راست و چپ) باقر (پایین) در وسط حضرت مولانا سلطان ولد. 

سمت شمال به همین شکل: علی و حسین در راست و چپ - حسن در پایین و وسط نیز مولانا شیخ حسام الدین. 

دیواره سمت غرب: کاظم و جواد (راست و چپ) رضا (پایین) وسط نیز حضرت شیخ شمس الدین. 

دیواره شرق: علی نقی - محمدمهدی و پایین حسن عسکری و وسط نیز حضرت سلطان العلما جلال الدین. 

روی دیوارهای اطراف فرش های نفیس دستباف ابریشمی با کلمات یاحضرت مولانا - بشنو از نی و  چندین طرح دیگر است. تابلوهایی با خط نستعلیق شعر مطلع مثنوی نوشته شده است. و یک رباعی مانند: 

سماع آرام جان زندگانست/ کسی داند که اورا جان جانست 

خصوصا حلقه ای کاندر سماعند/همی گردند و کعبه در میان است. 

سالن چهارم: 

موزه کتاب های خطی نفیس مربوط به سالهای 600 به بعد هجری است  

کتابهای مثنوی، غزلیات شمس، حافظ، خمسه نظامی و مثنوی با ترجمه ترکی، شرح مثنوی به فارسی که تماما با خط نستعلیق زیبا و تزهیب نفیس در معرض دید است. روی دیوارها فرش های دستباف نفیس قدیمی و در وسط یک محفظه شیشه ای که بوی خوشی از آن به مشام میرسد. 

وقتی نوشته اش را خواندم: نوشته بود، چند تار ریش حضرت رسول (ص) 

 روی سقف زیر گنبد: یا محول الحول والاحوال یا مقلب القلوب و الابصار 

کلمه هو به صورت آینه ای بزرگ روی دیوار شمالی 

محرابی کوچک در دیوار جنوبی که روی آن نوشتهاست من دخل کان آمنا 

روی دیواره محراب:‌الله کریم، شفیع محمد. 

با چشمانی اشکبار خارج شدم.  

شرح آن را بعدا میگویم. 

الان آمده اند دنبالم تا برویم، اذان مغرب است و باید جایی برای خواب مهیا کنیم. 

ما را از حال مولانا خارج ساختند. 

چون کشتی به لنگر کج میشد و مژ میشد 

از حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه 

تا بعد خدا نگهدار.